Oh wat ben ik aan de lente toe...
Ik hou van alle seizoenen en kijk aan het einde van een seizoen altijd erg uit naar het nieuwe seizoen, plus alle dingen die erbij horen..
Deze winter is me een beetje tegen gevallen, als we het al winter kunnen noemen.
We fietsen hier altijd naar school, dat is een kwartier fietsen.
Heerlijk, gezond en vaak genieten,
maar als er zoveel regen valt als er deze herfst en winter gevallen is...
nou dan is het niet meer genieten...
Aan het begin van de week waren we nog stoer met onze regenpakken en tegen de tijd dat het
vrijdag was baalden we dan stevig...en helaas ging het
zo een paar weken achter elkaar door.
Maar ik mag niet klagen... dus genoeg geklaagd...
We hebben onderwijs hier in Nederland,
We hebben een fiets,
We hebben vrije keuze qua school en dat maakt mogelijk dat ...
We christelijk onderwijs hebben
En zeker voor die laatste fietsen we iedere dag en ik heb er werkelijk waar geen moment spijt van van deze keuze, maar het weer werkte niet mee...
Maar nu lijkt de lente toch echt te komen
en ik kwam dit prachtige gedicht tegen....
Lees je mee
hoor de vogels fluiten
ze zingen vrolijk hun lied
laten weten van hun bestaan
net als ik
kijk de zon is aan het schijnen
ze doet wolken verdwijnen
warmt het koude op
net als ik
zing van blijdschap
en loop niet langer somber
maar dans door de straten
net als ik
zie de lente
en liefde ontwaken
en houdt ervan
net als ik
ze zingen vrolijk hun lied
laten weten van hun bestaan
net als ik
kijk de zon is aan het schijnen
ze doet wolken verdwijnen
warmt het koude op
net als ik
zing van blijdschap
en loop niet langer somber
maar dans door de straten
net als ik
zie de lente
en liefde ontwaken
en houdt ervan
net als ik
BRON: gedicht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten