Hulp vragen en ontvangen

Hoe makkelijk bied jij je hulp aan?

 Hoe gemakkelijk is het om te zeggen... 

als je hulp nodig hebt bel je maar... 

of ...

 zal ik eens dit of dat voor je doen?... 

Ik zeg dat heel makkelijk! En ik help mensen graag. Waarom? Dat geeft mij een goed gevoel. Ik kan iemand helpen die het moeilijk heeft en die andere kan even ontspannen. Hoe kan je helpen? Ohhh dat kan op zo ontzettend veel manieren. Je kan praktische hulp aanbieden, denk aan koken, oppassen, liften verzorgen. Maar ook kan je hulp bieden door er te zijn, te luisteren en door misschien juist wel even stil te zijn...

De andere kant van het verhaal is dat hulp vragen heel moeilijk is! Aan die andere kant heb ik nooit gedacht... Nou ja nooit, is misschien wat te sterk, maar nooit diep... Want ik had altijd wat te bieden en snapte nooit zo goed waarom mensen zich dan bezwaard voelde of moeilijk keken... 

Nou als ik wat geleerd heb de afgelopen maanden is wel dat hulp vragen zo ontzettend moeilijk kan zijn. Want eerlijk is eerlijk je wilt eigenlijk alles zelf kunnen doen. En nee ik heb het nu niet om hulp vragen voor bv een verbouwing of een keertje oppas... Ik bedoel nu structurele hulp omdat jezelf tekort schiet. In mijn geval kwam ik op een punt terecht dat ik mijn eigen huishouden niet meer kon doen. Gelukkig hadden we al heel luxe een werkster en die kon gelukkig wel 2 keer in de maand komen ipv 1 keer. Manlief nam de was voor zijn rekening. Maar als er iets slecht is voor iemand met bekken en lage rugklachten is het wel strijken... Dus op zoek naar iemand die wil strijken. Vervolgens loop je tegen boodschappen doen aan... en de wc's ... en stofzuigen.... en de vaatwasser uitruimen... Ook daarvoor zochten we hulp. 

Op dagen dat ik me rot voelde en merkte dat ik de jongste niet van school kon halen, voelde het heel rot dat ik een andere moeder moest bellen om te vragen of zij hem mee naar huis wilde laten fietsen. 

Door medicatie mag ik zelf geen autorijden en had en heb ik heel veel liften nodig voor mijn fysio en ondertussen voor het revalidatiecentrum. Het voelt elke keer weer kwetsbaar om, om hulp te vragen. Ik moest een compleet rooster in elkaar draaien van 4 maanden aan liften en oppas.. En steeds maar weer die vraag..... kan je me helpen... Oh wat voelt dat kwetsbaar en vervelend... 

Tegelijk kon ik niet beseffen hoe fijn het was om die hulp te ontvangen... Om te kunnen ontspannen en weten dat de kinderen of mijn strijk in goede handen waren. Dat alle ritjes naar het revalidatiecentrum geregeld waren. Het maakte dat ik me enorm dankbaar voelde.... Mensen om me heen gaven mij het gevoel dat ik voor hun belangrijk was... zo belangrijk dat eigen belangen aan de kant geschoven werden! Uiteraard wel binnen normale grenzen, maar ze doen het wel! Wat ontzettend tof!

Wat ik ook geleerd heb dat je wat je het allerleukst vind moet proberen zo lang mogelijk zelf te blijven doen. Dus vraag hulp waar je zelf geen energie uit haalt... Bv in mijn geval... Ik heb een hekel aan strijken maar ben dol op koken. Nou kan ik de aanbiedingen voor een kant en klaar prakkie accepteren en zelf proberen te strijken.Maar ik haal veel meer plezier uit het koken dan uit het strijken. Dus probeer het zo te regelen dat je hulp krijgt waar jij het nodig hebt en je zelf de dingen die je energie en een goede gevoel geven zo lang mogelijk kan blijven doen. 

Lieve hulpgevers... Blijf aanbieden... Blijf de mensen aanmoedigen om je hulp te accepteren... Stel hen gerust dat ze zich niet bezwaard hoeven te voelen....Maar respecteer ook dat mensen juist soms andere hulp willen of nodig hebben dan jij bedacht hebt...

En als jij de hulpvrager bent... Durf je kwetsbaar op te stellen... en geef anderen de kans om je te helpen... Geef concreet aan wat je nodig hebt... En nee je bent geen zeur als je hulp vraagt!