Heb jij in je druk zijn nog oog voor anderen?

We leven in een tijd waarin we allemaal roepen dat we het zo druk hebben. Achter de kassa merk ik het goed, mensen zijn afwezig en een simpel "hallo" lijkt al teveel gevraagd. Maar ook als je aan iemand vraagt hoe het is, is het standaard antwoord druk. Of andersom... als iemand vraagt hoe het met je is. Heel vaak lopen mensen al half door, wachten niet eens op het antwoord. Als mensen al de tijd nemen om te wachten op het antwoord merk ik al snel dat mijn antwoord kort en bondig moet zijn, want anders worden de mensen ongeduldig... want druk.

Heb jij in je druk zijn oog voor anderen?

Nou het mag duidelijk zijn we zijn met zijn allen hartstikke druk. Is dat erg? Nee dat denk ik niet. Maar, want in mijn beleving is er 1 hele grote MAAR.... als er nog maar oprechte aandacht is voor anderen. Daar knelt vaak de schoen, lastig... want niet alleen jij of ik heb daar last van. Daar hebben we met zijn alles last van en houden het in stand. Hoe breng je daar nou als eenling verandering in? "Want ik kan wel wat veranderen, maar als de rest dat niet doet..."

Druppel op een gloeiende plaat?

Als je voor je gevoel als eenling iets wil veranderen kan het wel eens voelen alsof het maar een druppel op een gloeiende plaat is. Maar is dat wel echt zo? Even een voorbeeld uit mijn eigen leven. 

In februari was ik lang ziek door de griep. Onze jongste zoon had de juf gevraagd om voor zijn zieke mama te bidden die ook nog eens zo'n pijn in haar rug heeft... (*smelt). Blijkbaar was een klasgenootje van hem daar zo onder de indruk van, want die mama knapte maar niet op en vertelde dat thuis. Ik wist natuurlijk van niks, want wij hebben van die heerlijke rakkers die thuis nooit wat vertellen over school. En voor mijn gevoel ging ineens de deurbel. Een moeder van school aan de deur. Ik was in verwarring en snapte echt niet wat ze kwam doen. Zij vertelde over het gebed in de klas, haar dochtertje dat er door geraakt werd, dat thuis vertelde en deze mama die dus zelf actie ondernam. 

Want ze kwam wat vitamientjes brengen. Ik kreeg een net mandarijnen en een heerlijk verse sap. Daar stond ik dan met mijn zieke griep hoofd, vol ongeloof te stralen van dankbaarheid. Want wat was dit ongelooflijk lief, deze vrouw spreek ik zelden op school... maar toch heeft zij de moeite genomen, bewust oog voor mij te hebben. 

Een olievlek dan?

Druppel op een gloeiende plaat? Zo zou je het kunnen bekijken, maar voor mij voelde het niet als een druppel op een gloeiende plaat. Maar juist als fijn en zeer waardevol. Hoe tof dat iemand zoiets simpels doet, want waar hebben we het nou over... Het is geen ingewikkeld kado, maar het idee erachter is zo tof. Zo tof dat het mij ook inspireert en ik waarschijnlijk ook wel eens ergens wat vitamientjes zal brengen als zoiets voorbij komt... Dus zie die ene druppel van jezelf, niet als waardeloos, maar als waardevol... En besef dat het zich zal uitbreiden als een olievlek, want dit werkt door in anderen. 

Hoe dan in de praktijk?

Ja ik snap dat we nu niet eens met zijn allen vitamientjes kunnen gaan rondbrengen alsof dat ineens alles oplost. Nee, dat geloof ik ook niet. Maar heb eens bewust aandacht voor anderen. Het hoeft geen uren in beslag te nemen. 

- Bedenk goed als je aan anderen vraagt hoe het met ze is, dat je de tijd moet nemen om te luisteren. Heb je die tijd niet omdat je het te druk hebt? He, dat kan gewoon he... en groet dan gewoon en ga verder. Te serieuze zaken bij die persoon aan de hand en vind je het ongepast om daar geen aandacht aan te geven. Spreek dit dan uit. "joh ik heb haast en moet door, maar we denken aan je en zou het liefst even willen praten met je, maar moet nu echt... ".

- Of stuur eens een kaartje naar een zieke tante, buurvrouw, vriendin of wie dan ook. Hoe simpel is 1 kaartje versturen. Als dat niet in je drukke schema past, tja... dan zou ik zeggen hou je eigen schema eens tegen het licht. 

- Groet de cassiere in de winkel en knoop eens een praatje aan met haar en de mensen om je heen, ipv in je hoofd al 5 straten verder te zijn. Kost je geen tijd, want je bent toch al in de winkel en die lief lachende dame achter de kassa, is ook gewoon mens ;)... gelukkig zitten daar nog geen robots. 

- Heb je veel soep gekookt en je zus ziek? Breng even een pannetje langs. 

- Misschien moeten we ook gewoon eens in ons druk zijn, bewust even tijd maken voor een ander. Ja dan komt je eigen schema in de knel, maar wat mag het je kosten, dat we met zijn allen iets meer naar elkaar om kijken? 

- Hoor je van een zieke ouder op school? Breng een netje mandarijntjes

- Baby geboren? Gooi een kaartje door de bus.

- En voor dat je zelf antwoord geeft op de vraag hoe het is... probeer eens een antwoord te geven zonder te zeggen dat je het zoooooo druk hebt.. want rustiger krijg je het er niet van ;)