Cindy is een van de vaste gastbloggers op Uit Mijn Keukentje. Ze schrijft over haar leven met bekkenproblemen. Ze neemt ons mee door haar leven heen. Omdat ik zelf ook bekken en SI klachten heb, herken ik veel van haar verhaal. Heb je ook bekkenproblemen en zoek je lotgenoten? Wordt dan lid van de Facebookgroep Bekkeninstabiliteit en dan?
_______________________________
Vorige week was het dan zover, mijn bezoekje bij de pijnpoli om te kijken of er nog iets mogelijks was.Ik kreeg te horen dat injecties geen optie meer is, dit omdat de eerdere trajecten niet gelukt zijn. Zouden ze 't wel doen zouden ze iedere 3 maanden de rest van mijn leven een injectie moeten gaan zetten. Deze arts is bekend met de artsen die mij geholpen hebben en heeft al eerdere vergelijkbare verhalen gehoord zoals die van mij.
Qua uitval van mijn been is een voorstel gedaan om een zenuwblokkade in de lies te gaan doen,zowel links als rechts. Hier ga ik mee akkoord en over ongeveer 2 weken gaat dit gebeuren. En toen kwam het volgende, op 1 ding na ben ik qua pijn bestrijding volledig uit behandeld en kreeg het voorstel om het laatste wat nog kan helpen te gaan doen.
Het enigste wat nog zou kunnen helpen is een epidurale stimulatie. Dit is een neurostimulatie maar dan langs 't ruggenmerg. Of 't me gaat helpen is volledig onbekend daar komen we alleen achter als ik de proef aan ga. De proef zal 2 weken duren en zou dan 50% vermindering moeten krijgen willen ze definitief gaan plaatsen. Stel ik kom niet verder dan 30-35% dan zal er ook niets definitiefs geplaatst gaan worden en wordt de proef elektrode verwijderd.
Maar als 't dus aanslaat is een maximale verbetering van 70% mogelijk. Ik zal altijd ondanks dit minimaal 30% pijn overhouden, pijnvrij kunnen ze me niet maken. Wanneer ik het doe is de bedoeling dat ik ook stop met de morfine etc. Ik heb nu tot aan de zenuwblokkade de tijd om een beslissing te nemen. Ik wil 't eerst goede informatie opzoeken en ervaringen lezen zodat ik weet wat me te wachten staat.
Aan de ene kant wil ik het zeker proberen maar aan de andere kant zo bang voor weer een teleurstelling. En eerlijk gezegd ook wel een beetje een eng idee omdat ze bij het ruggenmerg bezig zullen zijn. Maar ondanks dat, het idee om na al die jaren minimaal 50% minder pijn te hebben en wie weet die 70% wel. Dat zou mijn leven zo gigantisch veranderen, het idee bepaalde dingen weer te kunnen.....
Afijn een sprankje hoop gekregen,een sprankje hoop op een totaal andere toekomst die me nu te wachten staat..Voor nu ben ik alleen maar onder de indruk van alle info,bijna niet durven te geloven dat die kans er is...
_____________________
Ik ben benieuwd hoe het de komende tijd gaat ontwikkelen bij je Cindy. Ik hoop heel erg voor je dat de zenuwblokkade iets zal doen. Daarnaast kan ik me je angst voor de andere optie goed voorstellen en tegelijk ook de hoop die het mee brengt. Veel wijsheid met de keuze!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten