Leven zonder gezeul

Ik schreef een blog bij deze bible journaling pagina voor sestra... 

Misschien heb je me gezien. Sjouwend met mijn koffers en tassen. Eigenlijk waren het er veel te veel. Ik kon niet goed meer zien waar ik liep en verstapte me geregeld. Het was wachten tot ik door mijn hoeven zakte door het gewicht, of ernstig viel en onderuitging.

Je zult je wel afvragen wat er dan in mijn koffers en tassen zat. Nou weet je, die grote, paarse koffer zat afgeladen vol met zorgen rondom mijn rug. Want allemensen, zeg, wat was dat een gedoe die rug. Steeds rug- en bekkenpijn, daardoor ook allerlei andere klachten. Telkens als er weer iets gebeurde wat met mijn rug te maken had, stopte ik het in die koffer. Hij ging alleen steeds slechter dicht.

In de gele tas onder mijn arm had ik alle gedachten, zorgen en problemen rondom mijn werk opgeborgen. Elk gesprek dat ik aanging, ieder document dat ik moest lezen, alle emoties… die pasten goed in die tas. En de andere tassen? Die zaten ook vol met allerhande zorgen, problemen en ellende.

Misschien denk je nu: waarom sjouwde je dat allemaal mee? Nou, ik heb de neiging om mijn zorgen, als ik ze bij God heb gebracht, vervolgens gewoon weer mee te nemen, in plaats van ze bij de Heer te laten. Ik blijf er zelf maar mee rondsjouwen, en kreunen en steunen onder het gewicht en kom op het laatst armen tekort, want dat gebeurt, als je alles bij je wilt houden.

‘Laat het los,’ zeiden mensen, die me zagen sjouwen. Waarop ik op mijn beurt vroeg: ‘Hoe dan?’ Het antwoord op die vraag, zo ontdekte ik later tijdens een Bijbelstudie, ligt verborgen in de Bijbeltekst die ik bij mijn doop en belijdenis meekreeg: U mag uw zorgen op Hem afwentelen, want u ligt Hem na aan het hart. (1 Petrus 5:7, NBV)

Toen ik die tekst als achttienjarig meisje meekreeg, zei die tekst me niet veel. Mijn koffertje zat op dat moment namelijk helemaal niet zo vol. Maar nu raakte hij zijn doel en drong de betekenis ervan tot me door. Ik mag mijn zorgen op God afwentelen, ik mag mijn koffers en tassen aan Hem geven. Waarom? Omdat Gods hart voor mij klopt.

Wat een geweldige boodschap! En nee, mijn koffers vielen daardoor niet gelijk op de grond. Ik moest ze zelf een voor een achterlaten bij God. Maar toen ik dat deed, voelde ik vanbinnen dat ze daar – met inhoud en al – veilig waren.

Deze belofte, dat je je zorgen aan God mag geven, geldt ook voor jou. Maar durf jij jouw koffers en tassen ook los te laten en over te dragen aan de Heer? Vertrouw jij Hem jouw problemen toe? Ik zeg: Doe het. Want God wil je ontlasten en staat klaar om je koffers aan te pakken! En weet als geen ander wat Hij met de inhoud van jouw koffers aan moet.

Laat los en geniet van je leven zonder gezeul!

 

 ~deze blog kwam al eerder online bij Sestra.nl~