Terugblik op de zomer 2015: Nee joh, niet alles loopt hier altijd op rolletjes...

Nu heb ik natuurlijk mijn beste gedaan om de leukste, mooiste en gezelligste foto's en verhalen te delen met jullie... En eerlijk is eerlijk daar had ik er genoeg van... Maar toch moeten jullie niet denken dat hier altijd alles op rolletjes loopt, altijd alles perfect en gezellig is...

Want allereerst ben ik moeder die niet perfect is, ben ik getrouwd met een geweldige man, maar ook die is niet perfect en ook onze lieve mannetjes zijn niet perfect... Tel daarbij op vermoeidheid, veel werken, ziek zijn en onhandige miscommunicaties bij op en je komt uit bij vervelende niet zo mooie momenten... 

En ik weet zeker dat jullie die ook herkennen... want jullie zijn ook vast niet perfect...

Dus ook deze zomer weer een blogje met onze bloopers, onze foutjes en teleurstellingen... 

Wegrottende kop sla...

Wat mis je op deze foto?.... juist boontjes rondom de stokken...

de wilde maar niet opkomen. Uiteindelijk kwamen er heel laat nog wat boontjes op, maar het is toch wel teleurstellend zeg... Vol verwachting stop je de boontjes in de grond, de dagen erna kijk je soms verwachtingsvol naar de zwarte grond, als die grond zwart blijft... tja.... dat is toch wel een beetje jammer... Uiteindelijk hebben we ze nog een keer gelegd en ook toen kwam er bijna niks op... (later blijkt er toch nog wat op te komen, maar toch is het niet leuk als er niks gebeurd..)

Oeps al een hele tijd niet gestoft....

En de kinderen waren ziek, gelukkig niet op ons vakantie adres, maar wel in de weken thuis... Zere buiken, diarree en andere narigheid hebben we allemaal voorbij zien komen. En niet tegelijk, maar juist na elkaar... niet handig... 

Ook had ik met een andere blogster na veel contact via Facebook te hebben gehad om elkaar eens op te zoeken... Helaas werd een van de jongens onderweg ziek en moest ik omdraaien en weer naar huis gaan en de lang geplande afspraak afzeggen. Wat vonden we het jammer...de kinderen en ik uiteraard ook...Nu snel op zoek in de agenda naar een handige tijd en datum om het nog eens te proberen.... Dus lieve Julia we komen echt nog een keer jullie kant op :)

En onze zielige buxussen bleken bij thuiskomst de 2e aanval van de buxusmot niet te hebben overleefd :( wat jammer... iemand nog een leuk idee voor een afscheidingslijntje van planten??

en zie je de broccoli in de pot ernaast staan? Helemaal kaal gevreten door andere rupsen :(

Prachtig he... die enorme hortensia. Maar oh help dat onkruid... Ik dacht serieus dat mensen stopten om te kijken naar het onkruid... maar wat bleek ze stopten om te kijken naar de hortensia .... Halverwege de vakantie hebben we toch maar een middagje ons in het zweet gewerkt ...

En dan het weer...

toen we thuis waren de eerste weken viel er geregeld regen 

dat betekend niet dat een slechte tijd was, maar wat ik wel merk

is dat de jongens het lastiger vinden om zich heel de dag binnen te vermaken. 

Geeft niks, dan maar wat vaker de tv aan of samen een spelletje of plassen stampen...

nog niet droog....

Maar wat ik ook merk is dat zulke sombere herfstige dagen me geen energie geven... waar de zomer normaal een tijd is van bij tanken en genieten van lange lichte dagen. Dat was nu niet zo... Gelukkig hebben we ook geweldig veel mooie en lekkere dagen gehad... maar ik vond het best jammer al die regen en steeds die harde wind...

Ik weet natuurlijk niet hoelang iedereen al mee leest... maar vorig jaar kwam dit bericht online. Een soort gelijk bericht als dit bericht... alleen toen wel met een hele bittere nasmaak...

In de zomer was het een jaar geleden dat we daar waren...

daar aan die zwemvijver...

daar waar het gegil niet leek te stoppen

daar waar het krioelde van hulpverleners

daar waar een diepe angst in mij geboren werd

daar...

ja daar kreeg een plekje in mijn hart..

maar dat plekje blijft pijnlijk...

Afgelopen zomer waren we op het strand... tot de reddingsbrigade met loeiende sirenes uitrukte en over het strand wegracete, dat het wel heel serieus bleek toen er ook weer een helicopter nodig was... nee gelukkig was het ver weg....Maar oh wat is het dan nog rauw... wat staat alles me dan nog zo helder voor de geest... wat doet het dan zeer... en dan ineens zit je snikkend in het hete zand... 

Nee weg gaat het nooit... 

dat ene plekje van daar...

Heb lang getwijfeld of ik het zou schrijven...

maar toch heb ik besloten om het te doen...
want waarom doen alsof het altijd goed gaat... 
doen alsof je zulke dingen kwijt raakt..

dus ik schreef het...

al is het alleen maar voor mezelf....