Bijkletsen....

Ken je die momentjes...

van even bijkletsen... 

gewoon zomaar spontaan... 

Ik geniet daar volop van.. 

De jongens worden groter en dat is zo genieten

Wel heb ik gemerkt, is dat een pot thee zetten, de koekjespot op tafel zetten geweldig is... Maar de praktijk is bij ons... Dat de thee naar binnen wordt gegoten, de koeken naar binnen geknaagd terwijl de heren overleggen welke auto's ze gaan pakken of welke soort lego ze in elkaar gaan zetten... 

En binnen 10 minuten zitten ze boven... en ik zat daar dan "met mijn goede gedrag"... 

Heerlijk zal je misschien zeggen en dat ben ik helemaal met je eens, maar er is toch wel een MAAR...  ik wil natuurlijk wel weten hoe het op school is gegaan en hoe ze in hun vel zitten. Wij fietsen iedere dag veel km's en op de terugweg, fiets ik om en om naast de jongens. Ik heb me aangeleerd om op dat moment te vragen naar school en hun dag. Al fietsend praten ze makkelijk. 

Wat leuke gesprekjes oplevert is van vragen wisselen... want ik weet ondertussen wel dat ze iedere dag lezen, schrijven, rekenen en 1 keer in de week gymen... Daar ben ik dus niet zo nieuwsgierig naar. Als je eens een andere soort vraag stelt, krijg je ineens een heel ander gesprek. 

= Wat was het grappigste vandaag?

= Heeft er iemand in je klas straf gehad?

= Was er iets wat je vandaag niet snapte?

= Heb je vandaag iets nieuws geleerd?

= Met wie heb je gespeeld vandaag?

= Wie had de lekkerste lunch bij zich?

= Heb je vandaag iemand kunnen helpen?

= Als jij meester was wat zou je dan morgen gaan doen in de klas?

= Wat was het allerleukste vandaag?

= Wat vond je het stomste vandaag?

= Waar ben je trots op?

= Deed de juf vandaag iets grappigs?

Naast die momenten op de fiets, moeten er ook momenten thuis zijn waar je "echt" contact hebt met je kinderen. Persoonlijk vind ik dat best wel eens lastig. Tussen al het geren van iedere dag... werk, kerk, school, sport, club, speelafspraken, koken, huishouden, huiswerk... Hoe maak je even tijd voor 1 kindje... 

Als eerste moet je daar denk ik niet krampachtig in zijn... relax... de mooiste momenten worden spontaan geboren. Als de andere kids ergens anders spelen zijn. Pak een spelletje of knutselspullen uit de kast en maak een uur vrij. Helemaal alleen voor dat kind. Praten gaat dan vaak vanzelf. Of ga er eens op uit met 1 kind. Samen wat winkelen, ergens wat drinken, stukje wandelen of fietsen, autorijden is ook ideaal voor zulke gesprekken... tijd zat en ze kunnen niet weg ;). 

Als je zo'n 1 op 1 momentje hebt, zorg dan dat je van tevoren weet waar je het liefst over zou willen praten. Maak je je zorgen over dat ene vriendje, of het huiswerk wat niet lekker gaat of wil je weten hoe het mijn zijn kinderlijk geloof staat... Zorg dat je daar een paar prikkelende vragen voor achter de hand hebt.... 

Nou weet ik natuurlijk niet hoe oud jullie kinderen zijn. De onze zijn 8 en 6 en voor ons werkt alles wat ik hier boven schreef goed. Uiteraard kunnen jouw kinderen anders zijn of al een stuk groter.... Daarom heb jij tips en trucs? Dan zet ik ze er graag bij!