Goodbye Mei...

Mei was een maand vol tegenstrijdige gevoelens... de kinderen hadden meivakantie, ik leefde toe naar mijn start in het revalidatiecentrum en mijn lieve man probeerde alles op rolletjes te laten lopen.... Ik neem jullie mee door onze maand heen!

Van een lieve collega kreeg ik geweldige tulpen. Wit is altijd goed, maar ook deze aparte variant vind ik super tof!

Best leuk als de buurman de tuin verbouwd en er een lading zand gebracht wordt. Op een saaie en grijze dag was dat het hoogtepunt voor de jongens ;)

Geregeld lig ik op de bank, om te rusten en mijn rug te ontlasten. Heerlijk uitzicht heb ik dan :)

Koningsdag vierde we niet slenterend op de markt, maar bij goede vrienden op de bank met wat lekkers en veel gezelligheid. 

Omdat ik in het revalidatiecentrum veel zal sporten, kocht ik wat sportkleding... Deze shirts van de Hema zitten geweldig! 

Geregeld wandelen we saampjes een rondje... met vaak als hoogtepunt de zonsondergang... Heerlijk steeds om hem op andere plekken te zien en de kleuren te zien veranderen. 

Relaxt bloggen onder toezicht van onze kat :)

Ik werkte op de zaak en vanuit huis en zo kon ik toch meehelpen met de drukke dagen rondom moederdag. Fijn zo collega's te kunnen helpen. Maar het blijft wrang dat ik er op zo'n dag niet bent...

Een nieuw en langer beloningsschema is gemaakt, voor de kledingregels. heerlijk om de mannen enthousiast bezig te zien. Vaak vergeten ze dat de lijst er hangt en er iets verdiend kan worden. Dat is mooi :)

Eerste dagen na de vakantie zijn altijd bijzonder... Altijd weer even wennen en bijkomen als die dag voorbij is. Dus ik zorgde voor wat lekkers in de brooddoos en een briefje. Kindergeluk is zo simpel. 

Bij de tandarts werden we allemaal goed gekeurd. Ik moet alleen wat vullingen laten vervangen,maar dat heb ik uitgesteld tot het najaar. 

Met moederdag werd ik heerlijk verwend door mijn mannen. Kreeg mooie knutsels en tekeningen, een ontbijtje, een prachtige plant en een statief voor de camara. Superblij ben ik met alles... Maar bovenal het feit dat ik al weer ruim 9 jaar mezelf mama mag noemen!

M'n lief plukte een grote bos fluitekruid. Daar kan ik zo van genieten! Ook buiten en wilde het zo graag in huis hebben... Dus werd er een grote bos geplukt tijdens een van de wandelingetjes :)

Ik nam afscheid van mijn fysio en de trainingsgroep waar ik het afgelopen half jaar mee opgetrokken heb. Jammer om ze te missen, maar tegelijk ook leuk om er nieuwe contacten aan over te houden!

Onze buxussen hebben de mottenplaag echt niet overleefd.. En dus moesten ze eruit. Samen met onze buren plaatste we een nieuwe scheiding. Een ander plantje en gelukkig niet bedreigd door rupsen ;)

Van lieve vrienden die verder weg wonen kreeg ik een super lief en leuk pakket in de bus. Gevuld met kleine en leuke kadootjes! Genieten :)

Voordeel van vriendschappen dichtbij is dat er tijd is om spontaan te doen en dus zomaar ineens bij elkaar op de stoep te staan. 

Mijn mannen gingen de Pioneering Spirit uitzwaaien. Machtig gezicht volgens hen... zo'n enorme boot voor je neus te zien varen...Ik genoot thuis mee door hun enthousiasme en de foto's.

Deze prachtige bloemen kreeg ik van m'n lief... Heerlijk...en kwam precies op het goede moment

Luie zondagen met snelle taartjes... en aardbeien... Wat hou ik van dit nieuwe seizoen met allerlei nieuwe producten.

Extra rijkdom... Overvolle koelkast... Volle fruitschaal ... Kruiden en specerijen ingeslagen bij de Turkse supermarkt... Heerlijk!

Favoriete ontbijt rond een uur of tien voor het trainen op het revalidatiecentrum.. Goede basis leggen om mijn lichaam te kunnen ondersteuen.

De tuin komt tot leven!

Deze rakker konden we op tijd redden uit de kaken van onze kleine rover... We hebben hem in de vijver van de buren gezet..

Ik kon de afgelopen weken weinig...maar de zon was er.... Op een strechter liggend kon ik genieten van de warmte en de zon. Muziekje, boekje, spelende kinderen. Tegelijk jammer dat we niet naar het strand kunnen, maar we proberen ons echt te focussen op de dingen die wel kunnen. Thuis strandje creëren gaat goed en daar genieten we dan ook volop van. 

Salade tijd... oh wat heb ik salades gemist... Heerlijk!!!!

Ondertussen ben ik 2 weken bezig in het revalidatiecentrum en ik begin mijn draai te vinden. Het is intensief en mijn energie is nog minder dan hij al was. Helaas is de pijn ook toegenomen (hoort bij het proces), en dat is lastig. Het werken staat op een nog lager pitje tot zelfs eigenlijk niet. Maar ook mijn activiteiten in en rondom huis (die al minimaal waren) zijn nog verder ingeperkt. Ik vind het nog lastig, maar we gaan zien hoe ik eruit kom en hoe de komende maanden gaan verlopen. Het totale traject zal 18 weken duren en zal 2-4x per week daar voor een paar uur zijn. 

De hartslagmeter met horloge kreeg in het in het revalidatiecentrum en wordt gebruikt om tijdens de trainingen mijn hartslag in de gaten te kunnen houden.Grappig om te zien!