Goede Voornemens... *Bertine

Goede Voornemens, 

De een heeft er een hekel aan de andere heeft een lijst vol. En toch is deze tijd van het jaar… zo aan het eind van het jaar en de start van een nieuw jaar een mooi moment om de balans op de te maken. Vaak komen daar wel conclusies uit en dingen die je je misschien voorneemt. Maakt dat het dan gelijk een goed voornemen? Dat is maar net hoe je er zelf mee omgaat denk ik!

De komende maand komen er 2 gastbloggers per week aan het woord die vertellen over hun goede voornemens. Dit doen ze aan de hand van een vragenlijst die ik heb opgesteld. Lijkt het je leuk om zelf ook eens gastblogger te zijn op Uit Mijn Keukentje? Stuur dan een mailtje naar uitmijnkeukentje @ hotmail.com (de spaties even er tussen het mailadres uithalen)

Bertine, getrouwd met Bert... (ja echt) vertelt vandaag over haar voornemens. Ze heeft een leuk eigen bedrijfje en deze kan je volgen via haar Facebookpagina

Mijn naam is Bertine Olieman, getrouwd met Bert (hoe verzin je het Bert en Bertine) 32 jaar en moeder van 4  kinderen in de leeftijd van 13 tot 5 jaar. Verder heb ik een eigen bedrijf waar ik gemiddeld zo'n 32 uur per week druk mee ben.

Het afgelopen jaar was een heftig jaar. In februari ging ik naar de huisarts omdat ik last had van een moedervlek op mijn been. Daar kreeg ik een verwijzing om deze een keer weg te laten halen bij de dermatoloog. Nou ben ik nogal van het type; niet zo zeuren, gewoon doorgaan dus de opmerking van de huisarts alarmeerde mij niet echt. Na een week of 4 toch maar eens gebeld. De dermatoloog die ik mij alleraardigst ontving vond mij volgens mij maar een eigenwijs type. Ze bekeek de moedervlek, keek me zorgelijk aan, mopperde nog wat en ga me duidelijk te verstaan dat ik met spoed geholpen moest worden. Dat was duidelijk..Twee dagen later werd inderdaad de moedervlek weggehaald en werd hij opgestuurd naar de patholoog. De uitslag kreeg ik 14 dagen later bij de chirurg. 

Een melanoom,een kwaadaardige tumor dus. Met de boodschap dat ik weer geopereerd zou worden want de snijranden waren niet schoon. Er was geen tijd om bij te komen, 2 dagen later moest ik me melden. Er waren onderzoeken naar uitzaaiingen en de wond op mn been zou gedaan worden. Uiteindelijk viel de operatie me mee, ik was niet zenuwachtig of bang.  Ik voelde me gedragen door gebed van familie, vrienden, kennissen van school en de kerkelijke gemeente.  De volgende dag mocht ik naar huis. Wat fijn om dan weer thuis te zijn!! 14 dagen bedrust was me voorgeschreven. Geen probleem, dat had ik er wel voor over. 

Helaas bleek de werkelijkheid anders. Er zaten uitzaaiingen in de klieren die verwijderd waren, de wond ging ontsteken dus alle hechtingen moesten er uit. Dat was wel even een dieptepunt. Ik moest door de scan. Een pet-ct scan. Weer was daar het gebed van iedereen die om ons heen stond en wat de chirurg niet voor mogelijk hield was wel de waarheid: de rest van mijn lichaam was schoon! Wat waren we blij en dankbaar! Ik kreeg nog een stukje tijd om met mijn gezin door te brengen, om mijn werk weer te kunnen doen. Alles bij elkaar duurde het herstel zo'n 8 maanden. De wond op mijn been is bijna dicht. De 4 daagse zal ik niet gaan lopen maar daar hoor je mij niet over klagen😉


Het jaar 2017 bracht moeilijke dingen maar ook mooie dingen. Het bracht ook keuzes met zich mee. Zo moest ik regelmatig mij energie verdelen. Moest ik kiezen om niet mee te gaan naar een verjaardag, feestje of andere gezellige dingen maar bleef ik thuis bij de kinderen. Ben ik niet meer zo actief op de school van de kinderen, heb ik al vanaf begin april niet meer gefietst. Natuurlijk baal ik daar wel eens van maar de wetenschap dat je leven zo snel kan veranderen, zo snel afgelopen kan zijn..Die gedachte maakt dat ik dankbaar ben voor alles wat ik kan en mag betekenen voor mijn gezin. 

Goede voornemens voor 2018 heb ik niet echt. Genieten van het leven, kleine dingen, grote dingen, van de zon, van een boek, van de was, van de strak gestreken overhemden. Die dingen te kunnen doen zou al heel wat zijn. We leven op dit moment van controle naar controle. Telkens 3 maanden vooruit. Zodra we met een goede uitslag het ziekenhuis uitlopen, borrelen de goede voornemens weer naar boven. Deze week gaan we echt vroeg naar bed, deze zomer gaan we echt op vakantie of ik ga vanavond eindelijk dat favoriete spel met mijn zoon doen. Maar net als altijd, neemt het ritme van de dag je weer helemaal in beslag en leven we weer ons leven. En dat is prima, want het kan. LEVEN!

__________________________

Bedankt voor je bijdrage Bertine... wat hebben jullie een heftig jaar gehad! Ik wens jullie voor 2018 een jaar vol met LEVEN toe!