Gastblog Cindy: Operatie ifuse arthrodese achter de rug

Cindy is een van de vaste gastbloggers op Uit Mijn Keukentje. Ze schrijft over haar leven met bekkenproblemen. Ze neemt ons mee door haar leven heen. Omdat ik zelf ook bekken en SI klachten heb, herken ik veel van haar verhaal. Heb je ook bekkenproblemen en zoek je lotgenoten? Wordt dan lid van de Facebookgroep Bekkeninstabiliteit en dan? Na een tijdje niet geblogd te hebben, pakt Cindy de draad weer op. 

_______________________________

Het is al even geleden dat ik iets van me heb laten horen. 
Zoals ik eerder had verteld zou ik opnieuw geopereerd worden aan mijn bekken. Ditmaal om van de zenuwpijn af te komen waar ik al 6 jaar mee liep.
Bij mijn ifuse operatie in 2012 was een te lange ifuse geplaatst waardoor deze in mijn zenuwkanaal terecht kwam, met 24/7 zenuwpijn als gevolg. 

Op 10 januari heb ik de operatie ondergaan en is de ifuse verwijderd. Het is een lange en zware operatie geweest die ruim een uur langer duurde dan was gepland. Dit omdat de ifuse zodanig vast zat dat hij moeilijk te verwijderen was. De arts heeft vaker een ifuse verwijderd in verschillende stadia dat hij ingebracht was, echter was 6 jaar in het lichaam het langste wat hij heeft gedaan en was ik de eerste bij wie hij na zo’n lange tijd werd verwijderd. Gelukkig een arts met ervaring op het gebied van ifuse plaatsen maar ook verwijderen. Gelukkig eindelijk een arts die zei ik durf het aan en kan het voor je verwijderen.

De ifuse werd verwijderd en er is een kortere en dikkere voor terug geplaatst. Omdat de operatie zo zwaar en lastig was heb ik 1 nacht moeten blijven in het ziekenhuis.

Op de foto zien jullie de ifuse die bij mij is verwijderd. Hij ziet er verroest uit, maar wat je ziet is botweefsel in combinatie met bloed. Thuis aangekomen na een rit van 1,5 uur die zwaar is na zo’n operatie, gelijk op het bed die al klaar stond in de huiskamer. De eerste 3 weken mocht ik mijn been niet belasten en heb in totaal zo’n 3,5 week op bed gelegen.

Daarna langzaam begonnen met belasten van het been. Ik kan zeggen dat  de heftige pijn die er 24/7 was weg is, wel is het zo dat ik nog niet zonder de morfine pleisters kan omdat er nog wel pijn is. Helaas is het wel zo dat de uitval qua gevoel niet weg is, in tegenstelling is deze op dit moment aan het verergeren.

Zitten kan ik nu iets langer zo’n 15 min voordat de pijn verergert, tegenover de 2-3 min voor de operatie is dit een aardig verschil. Ik loop nog steeds met een kruk (niet thuis) en gebruik nog steeds de rolstoel en scootmobiel. Het herstel valt me zwaar en had gehoopt al verder te zijn. 

Moet wel er bij zeggen dat door de hevige vrieskou (-15) die we hebben gehad ik veel last heb gehad van mijn fibromyalgie wat natuurlijk ook zijn effect heeft. 
Direct na de operatie bleek al dat de fibromyalgie was getriggerd door de operatie, wat wel je herstel belemmerd.

Gelukkig komt nu het mooie weer er aan en hebben we hier in Brabant ongeveer 28-30 graden al een paar dagen, wat zeker mijn lichaam ten goede komt. In hoeverre ik nog ga herstellen is niet te zeggen, ook de artsen kunnen dit niet zeggen. In principe heb ik een jaar nodig om van de operatie te herstellen net als ieder ander die deze operatie ondergaat, in dat jaar kan dan ook de zenuw zoveel mogelijk herstellen. Het blijft de vraag in hoeverre hij zal herstellen immers is hij al 6 jaar beschadigd. Voor nu heb ik ook besloten om geen operaties meer te laten doen. Heb er nu 5 laten doen allemaal voor een kans op pijn vermindering. 

Dit is mijn eerste blog na een lange tijd, en vanaf heden zal ik weer iedere maand een nieuwe blog over mijzelf, of met informatie over bekkeninstabiliteit gaan plaatsen

______________________

Bedankt voor je bijdrage Cindy! Wat heftig om te lezen over je operatie en je herstel wat in jouw ogen uiteraard te langzaam gaat... heel veel sterkte en geduld toegewenst.