10 februari 2015

Hier waren wij... #2

Het is weer eens een tijd voor een blogje over de sporen die de jongens achterlaten in huis, want soms verhuizen die sporen naar buiten ;)

#
schoenen horen opgeruimd in de bak... maar ach als je er dan 's avonds over struikelt... dan schuif ik ze graag even aan de kant
 en nee ik ruim ze niet op ;)

#
Onze oudste in een boekenwurm...
Hij heeft zo zijn favo plekjes om even weg te kruipen en te lezen...
Logisch gevolg... we vinden overal boeken...

#
Er was een grote jungle gecreëerd op onze salontafel in het weekend.
Keurig opgeruimd... leek het...
Tot ik maandag ging schoonmaken... heerlijk... 


#
Er wordt met vlagen buiten gespeeld...
als het droog is... of als er juist sneeuw ligt,
vaak ruimen ze het niet op...
een groot irritatie punt voor mij... dit is natuurlijk niet het enige wat ze laten slingeren... en dan is het buiten net zo'n uitdragerij... maar vooruit... 
we hebben nou eenmaal een gezin met jonge kinderen en de buitenboel altijd aan kant zal dus voorlopig niet lukken...
maar ik mag het wel hopen toch?

#
Deze foto is nog maar van gisteren... 's Ochtends toen ik wakker werd en naar de wc ging, vond ik een jongetje zittend op de badmat een duckie te lezen... geen idee hoe lang hij daar al zat... maar hij zat er al een tijdje... helemaal verdwenen in de wereld van oom Dagobert, Donald en de neefjes... Op maandag brengt Hans altijd de jongens naar school en begin ik om half 8 met werken. 's Middags na mijn werk doe ik altijd het huis. Ik stap de badkamer in en stapte bijna op HET duckie... ja... dan glim ik even... bij de herinnering van die ochtend... en nu? Nu weet ik bijna zeker dat jij ook glimlachend dit leest ;)

Bij mijn vorige blogje over de sporen van de jongens, kreeg ik veel herkenbare reacties. Leuk om te merken dat dit dus overal zo gaat en dat je inderdaad even zucht als je weer struikelt over het speelgoed... maar ik hoop dat deze blog je inspireert om op dat moment te glimlachen... pak je telefoon of fototoestel en maak er eens een foto van... Dan gaat dat glimlachen de volgende keer misschien net iets makkelijker... en ga je het misschien nog leuk vinden ook...
uiteraard binnen de grenzen, want mopperen doen we hier ook hoor ;)

5 opmerkingen:

  1. Hoi Ilse,
    Ik kan me dit soort situaties nog goed herinneren van toen mijn meiden nog klein waren... ook overal spullen die allang opgeruimd hadden moeten zijn... Maar ik riep ze ook regelmatig terug om alsnog die spullen op te ruimen hoor, want anders werd het steeds vaker zoiets van 'ach laat maar liggen, mama ruimt het wel op...'. En daar had ik echt geen zin in...
    Ik wens je een heerlijke avond,
    Liefs,
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. fijn dat het herkenbaar is.... en nee hoor ik laat het ook liggen of roep ze terug...
      en als ze dan dingen kwijt zijn vertel ik ze ook wel hoe dat komt...
      Maar het is op deze manier fijn om mijn persoonlijke irritatie om te buigen tot een glimlach ;)

      Verwijderen
  2. Ja, leuk he, om er anders naar te kijken.
    Vertederder ofzo.
    Omdat je gezegend bent met kids, die nog lekker klein zijn en heerlijk spelen..

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dus nu maak je eerst een foto en roep je ze daarna terug om het op te ruimen.... haha
    Leuke foto's!

    BeantwoordenVerwijderen