Goodbye... December

In december kwam de sneltrein en rollercoaster tot stilstand... Ik zat heel de maand thuis en wat kan ik dat slecht. Door deze blog heen zal je wel lezen hoe het met me gaat...Maar ik wil jullie vertellen en laten zien hoe onze maand was. Want er waren ook leuke dingen!

Want kijk nou toch eens naar deze lieverds.... 

  

Ze zijn toch geweldig :)... 2 mooie mannen... zo verschillend en zo toch hetzelfde... Heerlijk om nu ik thuis ben extra van hun te genieten en ze soms extra achter het behang te willen plakken 

Yvonne, mijn vriendin van Counselling Atelier kwam gezellig een dagje langs. We kletsen heel wat af knutselde, luisterde muziek, aten en dronken liters thee... En ik kreeg tekenles... Nou ja Yvonne legde het uit en ik probeerde te vatten wat ze bedoelde.. 😉

Mijn collega uit het hospice kwam langs en had leesvoer en wat lekkers bij zich... Heerlijk om even mee op de bank te hangen of liggen. 

Manlief doet zaken met mensen in Friesland en ja het is echt waar daar komt het lekkerste suikerbrood vandaan. Toen hij daar op een avond mee thuis kwam, twijfelde we ook geen moment en namen een dikke plak als toetje... Want vers is het toch het allerlekkerst... Wat een verwennerij!

De jongens moesten de afgelopen tijd vaak alleen naar school fietsen, maar als ik mee fietste door de vrieskou, genoot ik optimaal... Van die geweldige luchten! Oh super.... wordt mijn hart echt blij van 💙

Sinterklaas vierde we met mijn schoonfamilie, met suprises, gedichten en veel te veel kadootjes ... Maar wat was het goed om bij elkaar te zijn en het gezellig te hebben. De jongens hebben al die tijd gespeeld met hun nieuwe speelgoed en vermaken zich best!

Hans kreeg stratego van Sinterklaas en dat moest natuurlijk gelijk geprobeerd te worden. Op een zondagavond zaten we tegenover elkaar... Na 2 zetten van Hans wist ik al.. ik ga verliezen... De strateeg in hem was wakker geworden en maaide zo al mijn verkenners, mineurs, generaal, enz van het bord... En toch... toch vind ik dit een super leuk spel! 

Het was even schrikken toen we 's nachts ineens op de HAP zaten. Manlief had pijnklachten op zijn borst bij ademhalen. Omdat dat niet echt fijn is om mee te gaan slapen en je toch een beetje bang bent voor dat gebied.... Besloten we de dokter te raadplegen en die adviseerde om toch even langs te komen. Dus uit bed, auto in en richting het ziekenhuis. Gelukkig bleek er niks mis te zijn met zijn hart en longen. En was het waarschijnlijk een verrekt spier... maar toch... de schrik zit er dan wel even goed in!

Om in beweging te blijven, maakte we geregeld een wandelingetje in het park naast ons huis. Leuk om te doen en precies lang zat. 

Ik had veel tijd om tekeningen in mijn bijbel te maken. Ik deed mee met een adventschallenge en daarnaast verwerkte ik nog veel andere teksten. Omdat ik meer tijd had, heb ik dit iedere dag wel gedaan. Vaak in delen omdat ik niet te lang kan en mag zitten. Maar toch goed om mee bezig te zijn. 

De jongens zitten tegenwoordig allebei op judo en hadden judo examen... Mooi om te zien hoe ze zijn gegroeid en vooruit gegaan zijn.... 

Groot en toch nog zo klein... iedere dag na school even kroelen

Ik moest me melden bij de bedrijfsarts, had daar een goed gesprek. Maar werd voorlopig wel afgekeurd voor mijn eigen werk. Best even slikken.... Zeker in deze periode... Het idee is wel dat ik vervangend zittend werk moet gaan doen. Hoe dat vorm gegeven gaat worden is nog wat onduidelijk... Omdat ik eigenlijk niet langer kan zitten dan een half uur zonder extra pijn te krijgen. Staan doet na een paar minuten al extra pijn. Een kwartier wandelen is fijn, maar dan zoek ik toch graag weer mijn plekje op de bank op. Slapen werd ook een groter probleem en ondertussen heb ik daar een spierverslapper(diazepam) voor, waardoor ik in ieder geval beter slaap. Overdag ben ik druk met niksen, ontspannen en mijn oefeningen. Ondertussen heb ik ook wat werk voor thuis meegekregen en kan ik me nog soort van nuttig maken. 

Dus mijn dagen zien er geregeld zo uit... 

Hulp vragen is moeilijk, maar toch ook weer fijn als die komt.. Moeders die helpen, vriendinnen die helpen, mensen die lief op visite komen, kinders die spontaan stofzuigen,... Ik ben dankbaar!

Als er dan ook nog bemoedigende kadootjes via de post binnenkomen .... ja dan pink ik wel een traantje weg... 

Gegeten moet er ook worden. In delen kook ik op het moment... ene dag uitgebreider dan de andere... en op slechte dagen zijn we blij met een frietuurpan in de schuur ;)

Op de feestdagen kijken we met veel plezier op terug... Op zaterdagavond hadden we het kinderkerstfeest van onze kerk. De jongens aten poffertjes daarna en Hans en ik kookte samen en aten romantisch bij kaarslicht... Normaal gesproken geven we elkaar een boek op kerstochtend en die lagen al klaar... Onafhankelijk van elkaar kochten we voor ons beide een ketting met een kruisje eraan.... De mijne klein en fijn... Die van Hans stoer en robuust... Mooi kado om op kerstavond te krijgen van mijn lief... 

1e kerstdag ontbeten we met yoghurt, cruesli en blauwe bessen.. Bij kaarslicht... Omdat we 's middags uitgebreid zouden lunchen en naar de kerk wilde, kozen we voor een simpel ontbijt. In de kerk zongen we kerstliederen. Daarna ging ik naar huis en bleven Hans en de jongens in de kerk. Thuis luisterde ik verder naar de kerkdienst en maakte in alle rust een lunch klaar voor met mijn ouders. 

's Middags moest ik echt rusten en plat.... vanaf de bank genoot ik van de oorlogskreten... Want de mannen speelde Risk... Deze hadden we flink in de aanbieding gekocht en wat vonden de jongens het geweldig!....

Er werd gelezen die middag, geknuffeld, warme choco gedronken en genoten van elkaar...

Na de kerk op eerste dag aten we uitgebreid met z'n viertjes... De jongens op tijd naar bed en wij de rest van de avond gezellig op de bank. Wijntje, nootjes, goede gesprekken... Leven is goed... 

Op de 2e dag hadden we geen kerk en sliepen uit.... Schandalig lang... De jongens speelden ondertussen nog wat risk en vermaakte zichzelf. We maakte een brunch klaar met de restjes van de lunch. We kropen op de bank om Home Alone te kijken... Een kersttraditie van mijzelf en die wilde ik graag weer beginnen met de kinderen... Ik weet niet wie er meer genoten... De kinderen van de film of Hans en ik over hun gieren over de grillen en grollen van de dieven... Daarna was het al snel tijd om naar mijn schoonfamilie te vertrekken... Daar gingen we gourmetten. Veel gezelligheid en het werd veeeeeel te laat... De kinderen lagen rond middernacht op bed,..

Afgelopen week hebben we gerelaxt. 

Grote wens was om een keer ergens te ontbijten, dat werd uit eindelijk een snelle lunch bij de Intratuin... Ja extra pijn... Maar die stralende gezichtjes ❤

Daar kochten we ook wat kersthuisjes in de uitverkoop, zo kan ons kerstdorp volgend jaar weer groeien.

Onze family nights liggen stil, te weinig energie om voor te bereiden en uit te voeren... Afgelopen week samen met de jongens een bible journaling momentje gehouden. Muziekje aan en allemaal op onze eigen manier een bijbeltekst uitwerken.

Mijn oude samsung telefoon was aan het overlijden en eerlijk is eerlijk ik kan niet meer zonder mobiele telefoon. Via internet kochten we een nieuwe en die werd van de week geleverd. Wat een geweldig mooi toestel, waar ik zeker weten heel veel plezier van ga hebben. 

Om mijn conditie een beetje op peil te houden probeer ik iedere dag een stukje te wandelen... De afgelopen dagen was het zo mooi met de rijp aan de bomen... Dat ik besloot om mijn camera mee te nemen en nam prachtige winter foto's. Deze komen binnenkort vast nog wel een keer in een blogje voorbij... Maar hier alvast een voorproefje...

Vandaag hebben we plek in huis gemaakt voor onze logees vannacht.We vieren oudjaarsavond elders en een deel van de gasten slapen in ons huis. 

De ene dag gaat het beter, de andere dag slechter... De stapjes die ik vooruit ga zijn zijn mini...Zijn klein... Te klein....Het is een zoektocht in acceptatie en trainen.. Iedere dag ben ik wel 1,5 tot 2  uur bezig met oefeningen, maar daarnaast loop ik ook stukjes, rommel voorzichtig in huis... Zittend een wasje wegvouwen, rustig opruimen, kinderen ondersteunen in hun huiswerk en dingetjes... De fysio heeft vertrouwen erin dat het goed zal komen... Uitspraken over hoelang het zal duren doet ze niet meer... Maar dat is oke... We gaan er voor...

Voor jullie allemaal een fijne avond!