Vandaag weer een gastblog voor jullie vanuit Zuid-Oost Azie... Evelyn schrijft over haar avondturen als zuster in de nurse office. Zij en haar gezin zijn uitgezonden naar Zuidoost-Azie om daar te werken voor Wycliffe Bijbelvertalers. Wat ze daar precies doen en hoe hun leven eruit ziet, daar blogt ze over. Mocht je vragen hebben? Ben je nieuwsgierig naar hun werk? Of hoe ze leven? Laat de vragen als reactie achter en zo voorzie je Evelyn van nieuw blogmateriaal!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Er wordt me door het thuisfront wel eens gevraagd of we kunnen wennen aan het weer, of aan het eten, en wat de grootste verschillen zijn tussen Nederland en Thailand.
Verschil in eten...
Veel Nederlanders zien inderdaad het weer en het eten als de grootste verschillen en dat is niet zo vreemd. Het weer is hier ook heel anders; het is warm en vochtig, zoals in de kassen van de vlindertuin of de dierentuin, waar je bril beslaat omdat je ineens in een tropisch klimaat binnenstapt. Het eten is eveneens heel anders omdat we veel meer rijst eten en we eten twee keer per dag warm in plaats van één keer zoals in Nederland. Brood eet de gemiddelde Thai niet; Thaise mensen eten zelfs drie warme maaltijden op een dag. Maar voor mij zitten de grootste verschillen in de cultuur. We leven hier in een cultuur die "honour and shame culture" (eer- en schaamtecultuur) wordt genoemd, in tegenstelling tot de westerse "guilt and innocence culture" (schuld- en onschuldcultuur). Hierover kun je meer lezen in dit artikel. Dat beïnvloedt werkelijk alles, met positieve en negatieve kanten.
Zorgen voor elkaar...
Een positieve kant is dat men hier goed voor elkaar zorgt: kinderen zorgen voor hun ouders en buren kijken naar elkaar om. In onze buurt bijvoorbeeld, merken we dat er een grote sociale samenhang is. Als er een feestdag is, bereiden de mensen zich daar samen op voor. Als er een begrafenis of bruiloft, is de hele buurt daarbij aanwezig. Als je hulp nodig hebt, staan je buren of familie klaar. Het stormt hier regelmatig en daarna ligt de straat vol met bladeren en andere troep. Er is dan altijd wel iemand die de straat aanveegt. Diegene veegt dan niet alleen zijn eigen stukje, maar ook gerust het stuk van de buren en de buren verderop. Dat men op een goede manier op elkaar let, blijkt verder uit de veiligheid hier; we hoeven onze fiets niet op slot te zetten en bang te zijn dat de fiets na het winkelen weg is. Zelfs als er spullen in het mandje liggen, liggen die er bij terugkomst nog steeds in. Hoe dat kan? Als je iets steelt, brengt dat een enorme schande op jou en je familie.Glimlachen of gezichtsverlies...
Negatieve kanten zijn er ook, tenminste door een westerse bril bekeken. Wij Nederlanders zijn er bijvoorbeeld trots op dat we zeggen waar het op staat; geen poespas en lekker effectief. Hier kan dat niet. Als iemand iets doet waar je in Nederland wat van zou zeggen of een excuus op zijn plaats zou vinden, gebeurt hier het tegenovergestelde. Je zegt met een glimlach: ‘Het maakt niet uit hoor.’ Bijvoorbeeld, we hadden een bureaustoel gekocht met wieltjes, maar binnen een maand braken de wieltjes er al af. We hadden een bonnetje en zijn teruggegaan. Wij dachten: geen probleem, dat wordt wel opgelost. Maar niets bleek minder waar: we konden de nieuwe wieltjes zelf betalen. Dan komt her er dus op aan. Blijf je glimlachen en zorg je ervoor dat je degene die je dit nieuws brengt geen gezichtsverlies (schaamte) bezorgt, of laat je zoals een echte westerling je ongenoegen weten? En hoe zou je als christen moeten reageren? Geen makkelijke afwegingen!Eerst tot zover! In mijn volgend blog wil ik graag verder gaan over een ander groot verschil tussen Thailand en Nederland; het verkeer.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Wil je meer informatie? Dan kan je kijken op hun site www.familieopmissie.nl. De toegangscode is 2559.
Omdat Evelyn en haar gezin leven van giften geef ik jullie graag een linkje zodat jullie hun evt kunnen steunen. Veel kleine beetjes, maken een groot beetje... Doneren? Kan via deze link
Geen opmerkingen:
Een reactie posten