Nieuwe baan!!!

Als je gisteren de "Goodbye April" blog hebt gelezen of me volgt op instragram, dan ben je al aardig op de hoogte. Maar vandaag dus op mijn blog het verhaal achter mijn nieuwe baan. 

2e spoor traject...

Even terugblikken.... eind maart mocht ik starten bij een Callcenter in een grote stad hier redelijk dichtbij. Doordat ik in de ziektewet zit bij mijn huidige werkgever (Jumbo), werd ik collegiaal gedetacheerd. Als je langer dan een jaar in de ziektewet zit en als er door een deskundige geoordeeld wordt dat je niet meer terug kan keren bij je werkgever, dan wordt er een 2e spoor traject opgestart. Een hoop regeltjes waar je aan moet voldoen en tegelijk ook veel bescherming. Zo dus oa een detachering, mocht er dan iets niet goed gaan bij de nieuwe werkgever heb je nog de zekerheid van een baan bij je eigen werkgever. Die zelfde wetgeving en traject verwachten dat je door solliciteert terwijl je al een nieuwe baan hebt. Voelt dubbel, maar is ook weer een stukje bescherming zodat je aan het einde van je ziektetijd zeker een baan gaat hebben. Zolang je die garantie nog niet hebt, ben je dus verplicht door te solliciteren. 

Solliciteren dus...

Na mijn start bij het callcenter was ik eerlijk gezegd niet heel blij met deze sollicitatieplicht, want ik hoopte op even rust en niet gelijk moeten solliciteren. Maar goed dat was nou eenmaal zo. Mijn insteek bij het callcenter was dat het me vooral om de ervaring ging. Testen wat ik mentaal en lichamelijk aankon en tegelijk een beetje ervaring opdoen de goede richting in. Bij het callcenter zelf hadden ze al gezegd, dit is geen werk wat je jaren doet. Dat merkte ik goed daar ter plekke. Het werk was leuk, ik vond het niet moeilijk en voor een tijd gewoon helemaal oke. Maar ik hoopte wel voordat ik in november ontslagen zou gaan worden bij de Jumbo dat ik dan iets anders zou hebben. 

Ilse, er staat een vacature in de krant...

Mijn schoonmoeder belde dat ze misschien wel een leuke vacature in de krant. Daar belde ze wel vaker voor, ik was moe en had heel de dag gewerkt. Maar vooruit dacht ik laat ik even kijken. Wat ik zag beviel wel... maar was niet helemaal duidelijk en dus besloot ik even te bellen. Een kort gesprekje en ik was best enthousiast over de functie en de persoon aan de andere kant van de lijn. Dezelfde middag schreef ik mijn sollicitatiebrief en mailde hem. 

Sneltrein...

Nadat ik die brief verstuurde ging het als een sneltrein verder. De brief mailde ik op een donderdag en dinsdag zou de vacature sluiten. Ik stelde me erop in dat ik aan het einde van die week misschien wel iets zou horen. Diezelfde dinsdagavond werd ik al gebeld, dat ze me graag wilde uitnodigen voor een gesprek later die week. Ik wist niet wat me overkwam, want dat had ik niet durven hopen. Vrijdags mocht ik op sollicitatie gesprek, een gesprek wat ik erg spannend vond en voor mijn gevoel veel steken liet vallen. Van de 15 brieven hadden ze 3 sollicitanten uitgenodigd, waarvan ik er eentje was. Ik zou weer een week moeten wachten op de uitslag, want de andere gesprekken moesten nog plaats vinden. Toen op maandagochtend om half 10 mijn telefoon ging viel ik dus ook bijna van mijn stoel. Dit kon ik niet geloven... ze wilde met mij verder. Of ik dezelfde week 2 ochtenden wilde meelopen met de persoon die ik moest gaan vervangen. Prompt vrij geregeld en extra oppas. Die 2 ochtenden waren erg spannend, maar bevielen me erg goed. Het gesprek na afloop was fijn en het hoge woord kwam eruit... Gefeliciteerd met je nieuwe baan... 

Starten bij de nieuwe job

Ik moest nog even doorwerken bij het callcenter, want achter de schermen moesten de jumbo en de nieuwe werkgever een detacheringsovereenkomst sluiten. Dat werd door beide bedrijven super snel geregeld en aan het einde van de week kon ik ontslag nemen bij het callcenter.
Vorige week een maandag mocht ik starten bij mijn nieuwe werkgever en wat voelt dat goed zeg. Dit is DE baan die ik zocht. Alles wat ik leuk vind en zocht zit erin. Ik zit nu volop in de inwerkfase en wordt overspoeld met voor mij nieuwe termen, handelingen, computerprogramma's en collega's. Maar wat ik nu al voel en merk...vanuit mij ... blijft ik hier nog heeeeeel lang :)

Maar wat doe je dan?...

Ik ben nu als administratief medewerkster binnen een sales team aan het werk.  Dit ga ik 22,5 uur in de week doen, verspreid over 4 dagen(hele omschakeling dus met wat ik de afgelopen 1,5 jaar werkte). Het is een mega uitgebreide functie, met naast het normale werk veel andere taken. Het is een hele uitdaging om alles rond te breien om de mannen uit het team te kunnen ondersteunen. Ik ben werkzaam bij een dienstverlenend bedrijf in de maritieme sector, we bevoorraden schepen wereldwijd met wat ze maar nodig hebben. Het zal nog wel even duren voor ik alles onder de knie heb, maar daar is het bedrijf zich ook van bewust en heeft geduld met me. De collega die ik ga vervangen gaat ergens dit jaar met zwangerschapsverlof en zal voor veel minder uren terugkomen. De komende tijd werken we nog samen op 1 functie en ik zal steeds meer zelf en alleen gaan doen, als zij dan weg is en minder werkt zal ik het allemaal alleen moeten. Ik ben super blij met mijn nieuwe job en verrast door hoe snel dit allemaal ging.