Ontdekken wie je bent

Na een intensieve revalidatieperiode voor chronische rug- en bekkenpijn, belandde ik door lang in de ziektewet te zitten in een 2e spoor-traject. Dat betekende: testen doen, ontdekken wat ik wil, gesprekken voeren en uiteraard heel veel solliciteren.

Testen maken

In deze fase maakte ik veel verschillende soorten testen. Een test om erachter te komen wat mijn droombaan is, eentje die me zou vertellen wat mijn drijfveren zijn, maar ook een test die mijn persoonlijkheid in kaart moest brengen. Allemaal leuke testen en niet spannend, want ik wist goed wie ik ben, wat ik kan en wat ik wil. Online vulde ik ze met groot plezier in en ik had met wat vriendinnen de grootste lol om de uitslag, die soms toch echt wel mank ging en soms ongelooflijk juist was. 

Capaciteitentest

Maar toen kwam die ene test: een capaciteitentest, die moest uitwijzen wat mijn werkniveau is. Nu ben ik na de basisschool naar het VBO gegaan. Daarna volgde een de MBO-opleiding tot verzorgende, om er vervolgens mee te stoppen en in te stromen in een MBO-2-opleiding tot bloemist.

Door de jaren heen heb ik wel geleerd, gemerkt dat mijn opleidingsniveau niet helemaal de juiste was, te laag. Dat was het gevolg van de beslissing die werd genomen in groep acht. Toen werd er van me gezegd dat ik niet zo’n hoogvlieger was en makkelijk afgeleid was; de reden waarom er ondanks mijn best wel goede Cito-toets werd besloten dat ik naar het VBO moest, want daar boden ze praktijklessen en dat zou goed voor me zijn. Vervolgens deed ik het VBO met twee vingers in mijn neus en slaagde met heel goede cijfers. 

Terug naar de capaciteitentest. Van tevoren speelden er allerlei vragen door mijn hoofd: Wat zou eruit komen? Stel dat ze zeggen dat ik inderdaad niet zo’n hoogvlieger ben? Kortom: ik zat trillend en erg gespannen mijn test te maken. Na de laatste vraag kwam de uitslag gelijk: ik bleek op MBO-niveau zeer ver boven het gemiddelde te zitten!

Buitelende emoties

Die uitslag ontroerde me; er gingen veel emoties door me heen en tranen rolde over mijn wangen. Aan de ene kant vanwege de bevestiging, die ik nu officieel voor mijn neus had. Aan de andere kant door boosheid, want waarom had ik deze test nodig om te weten dat ik niet dom ben? Dat heeft toch altijd in mijn achterhoofd geklonken! De opluchting en boosheid, het verdrietige gevoel en de blijdschap buitelden over elkaar heen. 

Daarna drong er ook nog wat anders tot me door: ik vroeg mezelf af waarom dit weten nu zo belangrijk voor me was. Mijn waarde hangt toch niet af van een papiertje? Niet af van een opleidingsniveau? Mijn waarde vind ik in God! Hij vindt mij oké en houdt van me zoals ik ben. Tegelijk besefte ik ook goed dat je zelfbeeld een deuk kan oplopen door negatieve opmerkingen in je kindertijd, of zelfs scheefgroeien.

Later deed ik nog een HBO-test, waar ik ook een positieve uitslag van kreeg. Die heeft er samen met de andere uitslagen voor gezorgd dat ik eindelijk kan zien wie ik echt ben. En ik geloof vast dat mijn Vader in de hemel blij met mij is, maar blijkbaar had ik deze testen nodig om te ontdekken wat Hij in mij gelegd heeft. 

Wie ben jij?

Dus, lieve vrouw, denk jij negatief over jezelf, vraag je dan eens af: zijn die gedachten wel de echte waarheid? Ik wil je aanmoedigen om dat te onderzoeken, want het is zo belangrijk om de waarheid over jezelf te ontdekken. Dus ga op zoek en begin je zoektocht bij het Vaderhart van God. Verzeker je van Zijn liefde en Zijn acceptatie om van wie je bent! Met de liefde en acceptatie van je hemelse Vader in je rugzak kan de zoektocht namelijk alleen maar slagen.

Ondertussen hoop ik voor jou dat je mag ontdekken wie je bent en zien hoe de Vader jou gemaakt heeft!

~deze blog is eerder verschenen op de site Sestra.nl~